Overvol, de ruimte, vriendschap, vullingen

Terwijl mijn collega's geïnformeerd worden over de groepsverdeling voor volgend jaar en mijn meiden allebei uit spelen zijn, ben ik 'm snel naar huis gesmeerd.
Lekker hoor, zo in je eentje even bijkomen van de overvolle werkdag.
Om kwart voor twee had ik nog maar drie happen van mijn eerste boterhammetje naar binnen, dus dan weet je het wel.
Maar als je met een voldaan gevoel terug kan kijken op wat je gedaan hebt, is het ook weer heerlijk.

Van de week heb ik met mijn collega van de zorgklas plus weer gebrainstormd over een nieuw thema.
Dit keer bedachten we weer eens een thema waarbij ze de hersenen moeten laten kraken.
Ze moeten een kennisdossier aan gaan leggen over "De ruimte."
Na 7 weken verzamelen, moeten ze het dossier ook kennen en krijgen ze een 'examen.'
De laatste keer voor de vakantie krijgen ze dan een diploma en nemen we afscheid van een paar kinderen, waar de ouders bij mogen zijn.
Daarnaast ben ik weer hard aan het verzinnen welk sociale vaardigheids thema we tegelijk kunnen aanpakken.
Op dit moment zijn we bezig over 'vriendschap,' wat is het, hoe onderhoudt je het, hoe maak je nieuwe vrienden, hoe houd je je aan afspraken, enzovoorts.
Echt boeiend en je merkt ook dat het ze raakt.
En ik leer stiekem mee ;-)

Ze hadden daarbij ook bijvoorbeeld de opdracht om een gedicht te schrijven.
Hier een gedicht van een jongen uit groep 7:

Vriendschap

Als vrienden moet je blij met elkaar zijn

Elkaar helpen bij de pijn

Je moet kunnen delen

Al hoeft dat niet altijd

Je moet ook leuk spelen

Anders raak je je vriend weer kwijt

Blijf trouw en vertrouw elkaar

Dan ben je goede vrienden met mekaar

Mooi hè?

Gisteren nog even in de tandartsstoel gelegen.
Gelukkig alleen polijsten.
"En zullen we de volgende keer weer eens een afspraak maken over het verwisselen van de oude vullingen?"
Ja, hoor, zei ik dapper.
Maar ik heb er echt helemaal geen zin in.
Hij zegt dat het op den duur kwaad kan als die donkere vullingen erin blijven. Zou dat echt zo zijn?
De meiden hadden ook niks en waren helemaal opgelucht.

Groetjes van mij!

Gratis geld verdienen, frisse rolgordijnen en1 leerpuntje.

De witte was hangt te wapperen in de aarzelend doorkomende zon.
En het lijkt wel of de winter mijn knijpervoorraad verorberd heeft.
Bij elke was, die ik diepsnuivend ophang -want ik kan weer wasverzachter gebruiken- denk ik:

"Weer een paar euro bespaard op de wasdroger."

En wat geeft de zon ons een hoop energie!

Jammer dat we met z'n allen niet meer gebruik maken van wat ons 'gratis' aangeboden wordt!

Als we optimaal gebruik zouden maken van zonne-energie kunnen alle kerncentrales wel sluiten.

Op naar de zonnepanelen! ;-)

Trouwens over besparen gesproken.

Ik heb van die rolgordijnen met zo'n kasteelrand aan de onderkant.

Oké, ik geef toe, niet helemaal hipperdepip meer -want vouwgordijnen zijn natuurlijk in- maar ze zijn gewoon nog goed.

Alleen zò verkleurd.

'k Heb de kasteelrand eraf geknipt.

Met ossegalzeep gewassen.

Vervolgens 1 meter verkleurde stof ertussen uit geknipt en de rand opnieuw erop gelijmd met textiellijm.

Even een nieuw likje verf aan de ronde stok en knoppen, et volià, zo goed al nieuw.

Gistermiddag kwam juf van oudste op ouderbezoek en we zaten natuurlijk lekker in de tuin!
Fijn als het dan ook nog eens super gaat met haar en dat ze wel een klas vol Vlinders zou willen hebben.
Dat ze sociaal is tegen iedereen, altijd vrolijk, zelfverzekerd, heel betrokken en creatief is in denken en doen.
En wat genoot en groeide ze toen ik het haar -vol moedertrots- vertelde.

Oké, eerlijk is eerlijk, ze hàd ook een leerpuntje -en ik wist het-: ze werkt te snel.

Wil zò graag daarna iets 'leuks' doen.
(Herkenning van mezelf vroeger).
Maar ach, waar pràten we over.
BEN GEWOON TROTS.
Heerlijk wijfie.
Heb haar even goed geknuffeld, dat had ze wel verdiend.

En ik duim ervoor dat ze dit vast blijft houden!

En de was wappert gestaag in de volle warmte van de doorgekomen zon.

Groetjes!!

Wentelteefjes, bitterkoekjescake en uitleven in het toilet.

Zaterdag, toen de halve wereld genoot van de zon en de rest van de prachtige maan (nou ja, 's avonds dan), ploeterde ik binnenshuis.
Gewapend met kwast en roller moest ons toilet eraan geloven.
En ik laat mezelf eens lekker gaan, ik maak er gewoon een gekke 'plee' van.
Eentje met een zwart plafond, zwarte muren, zwarte kroonluchter en 2 grote witte spiegels.
Moet ik me in de woonkamer inhouden en bescheiden blijven, in de wc leef ik me lekker uit.
Ik ga me ook maar eens wagen aan het opnieuw voegen van de tegels (antraciet kleur).
Moet toch niet zo moeilijk zijn? (Help, wie heeft tips)?
Manlief was zaterdag de hort op, lekker lopen slenteren in Amsterdam (ja, ja, mannen kunnen ook winkelen, 't moet niet gekker worden).
O, ja, hij was het van die maan.
Nee, niet flauw doen, ik weet dat hij kaal is.
Ik bedoel: hij zat te chinezen en het halve restaurant zat te dubben of de zon zich vergiste of dat de maan van kleur was verschoten. Lol.
En terwijl ik me manmoedig door de zwarte Latex worstelde en probeerde de keukentrap op en af te gaan zònder met mijn achterwerk tegen de al gesausde wand te komen, bakte oudste bitterkoekjescake.
Gewoon zelf.
Zonder te likken, want: rauw ei.
Kijk dat weet ze.
Ik kan je trots vertellen dat hij nog supergoed gelukt was ook.
Jammie.
En zondag heb ik ouderwets wentelteefjes gebakken.
Deed me denken aan vroeger, toen ik bij vriendinnetje at: de lekkerste wentelteefjes die er bestonden.

Groetjes!!

Rentmeesterschap

"De hemel vertelt Gods eer,

het gewelf verkondigt het werk van Zijn handen."

 

Wat heeft God alles prachtig geschapen.

De aarde verwarmt zich weer aan de zon en de knoppen popelen om te ontluiken.

En toch sta ik er zelf niet genoeg bij stil om als christen zorg te dragen voor het milieu.

Het millieu, waar ik verantwoordelijk voor ben.

Waar ik zorg voor draag.

Waar ik rekening voor moet afleggen van mijn rentmeesterschap.

Want de aarde is niet van mij, maar die heb ik te leen van God.

En ik moet ervoor zorgdragen dat ik de aarde goed achterlaat voor mijn kinderen.

Doe ik dat?

Ik schiet hopeloos tekort.

Ik ga liever op vakantie naar een ver land, dan dat ik meer uitgeef aan biologisch voedsel.

Ik kies ervoor om elke dag een spuitbus haarlak te gebruiken, i.p.v. een pompje, want ..als mijn haar maar goed zit.

Ik kies ervoor om plastic in de grijze Kliko te gooien, omdat ik niet weet waar ik het plastic een maand lang moet bewaren.

Ik maak verkeerde keuzes.

 

 

Ik heb besloten om verandering aan te brengen.

Hoe klein ook.

Gisteren de eerste kleine stapjes gezet: appels en kiwi's gewoon los meegenomen naar de kassa.

En biologisch afbreekbare wc-eend gekocht.

Er staat nu een plastic afvalzak onderin het gootsteenkastje, om het plastic te scheiden.

En ik ga zoeken wat ik nog meer kan veranderen...

 

Ik moet scherp blijven!

 

Groetjes van mij!

 

 

 

Zes jaar en straf

Ik vind het zo stom hè, dat je alles kan relativeren voor anderen.
Dat je nuchter kan meedenken en zegt: joh, dat valt toch wel mee.
Ah, doe normaal, dat gebeurd bij mij ook zo vaak.
Wat maakt dat nu uit, trek het je niet aan.
Tuurlijk, zo praat ik tegen anderen.
Maar voor mezelf ligt dat toch een tikkie anders.
Het voelt gewoon anders.
Alsof het erger is.
Alsof het van kwaad tot erger -kan- worden.

Komt vandaag jongste uit school fietsen, vrolijk als altijd.
Al kwebbelend loop ik vanaf de drukke oversteekplaats mee naast haar fietsje tot we thuis zijn.
"En, hoe was het? Wat heb je voor leuks gedaan vandaag?"
En met een big smile antwoord ze: "ik had straf!"
"Wat?"
"Ja, de juf zei eerst tegen S. dat hij niet meer mocht praten en toen deed ik het toch nog even en toen moest ik voor straf aan de tafel gaan zitten."
"Echt waar?"
"Ja, nou, ja, 't was niet zo'n erge straf hoor mama, maar even aan je tafel!"
En weer die big smile.
Boeit haar echt helemaal niets hè.
Kijk, en dat zet mij dus aan het denken.
Mijn kleine meisje.
Zes jaar.
De ondeugd!
Schatje.

Kijk, thuis krijgt ze ook vaak zat straf hoor, maar op school zijn de meiden meestal juist heel lief.
Nou, dat tijdperk is ook voorbij, vrees ik.

Welke straf hier het meeste effect heeft?
Computertijd inleveren.

En bij jullie?

Groetjes van mij.

Gefeliciteerd lieve oma!

Geboren in 1923.

Voor het eerst trekt ze het niet meer.

Voor het eerst in al die jaren.

Altijd vierde ze het.

Met de hele familie in een grote zaal.

Maar vanaf nu is die tijd voorbij.

Het geeft je toch een raar gevoel.

Geen groot feest.

Want oma is oud geworden.

Kan al die drukte niet meer hebben.

Is vaak in de war en slecht ter been.

Lieve oma, speciaal voor u: een dikke kus!

Van harte gefeliciteerd!



En hier oma (en opa in het raam) in vroeger dagen:

6 Nagels = 36 minuten screentime

Het is haar gelukt!
Eindelijk.
Iets wat ze in haar leventje nog maar zelden gepresteerd heeft.
Ja, oké, toen ze tandenloos was, ging het een beetje lastig, maar zodra haar eerste tanden nog maar nèt uit haar tandvlees gepiept waren begon het geknaag al.
En al snel ging ze door het leven met afgekloven nagels en kaalgevreten velletjes.
Geen potje.
Al beloofde ik haar nagellak, extra zakgeld of wat dan ook. Niks mocht baten.
Maar nù heb ik dè oplossing gevonden! Jawel! Elke maandag mag ze laten zien of er een wit randje bovenaan haar nagel te zien is. Zo ja: 1 uur extra screentime. Per 10 vingers.
En daar gààt ze dus voor hè, die computer is d'r lust en d'r leven.
Van spelletjes tot Chugginton, van Jeugdjournaal tot Klokhuis.
En, wat nog een stimulans voor haar is: tante J. kijkt elke zondag, als ze naast haar zit in de kerk, hoe mooi haar nagels al worden. Ze heeft van haar zelfs een echte nagelriemwegduwerapparaatje gekregen. De wattes? Ja precies! Een nagelriemwegduwerapparaatje. Ze is er helemaal trots op. Tante J. je verwend haar veel te veel.
Nou, tante J. zal het wel geweldig vinden, die prachtnagels.
Ik dus ook.
Ik vind het gewoon knap.
Want: al 6 vingers met nagel!!!
Al 6!!
Dat is dus 6 minuten screentime per nagel. Al 36 minuten!
En, spaarderig als oudste is, worden de minuten netjes bewaard.
Zouden er volgende week weer minuten bijkomen?
Go girl!
You did it!!

Groetjes van mij.

Verander woede

Oh, wat is het zonnetje lekker!
Ik heb net even een bakkie genomen op mijn trapkrukje net in de deuropening.
Ik sloot even mijn ogen en nam de geluiden in me op: een fluitende vogel, het geschraap van de stoel van de buuf, het hoesten van een andere zonaanbidder...nèt zomer!!
Dat is echt Genieten.
Mijn tweede bakje ga ik zometeen ook maar even in 't het zonnetje nemen, voordat de schaduw het weer gaat winnen. Ik moet dus snel wezen, nog 1,5 meter zon...

Vorige week heb ik alle muren van de kamer, keuken en bijkeuken een ander tintje gegeven. Het ruikt helemaal naar de latex! Ik ruik toch liever 'echte' verf hoor.
Het wordt helemaal gaaf, alle meubels gebroken wit, 1 wand bruin-grijs, het lijkt wel een plaatje uit Ariadne at Home, mijn favo maandblad.
Nu nog even de laatste puntjes op de i -> de vensterbank, orgel en deur gebroken wit verven en dan de kachel, deur en plinten in de bijkeuken nog. Nog een stel nieuwe gordijnroedes en nieuwe vouwgordijnen.
Nou, dan ben ik aardig tevreden.

Dan gaat de knip weer dicht, want ongemerkt kost het toch wel wat...en wat dacht je van straks alle zomerkleren weer kopen...

En, jullie ook 'verander woedes'?


Groetjes van mij!

Wel of geen fiets?

Ik zit een beetje te dubben.
Binnenkort hoopt oudste jarig te zijn.
Tien jaar alweer.
Om het jaar heeft ze een nieuwe fiets gekregen.
Hier werd ze 8 jaar ▼

Dit jaar zòu ze een nieuwe fiets kunnen krijgen, maar ze past nog prima op haar oude fiets (want 1.29cm ;-)).
En ze vraagt er trouwens ook niet om hoor, ze wil een trainingspak en keeperhandschoenen.
Da's andere koek.
Maar ik denk verder, als ze over 2 jaar b.l.e.w. 12 mag worden en naar het VO gaat, dan heeft ze in elk geval een goede fiets nodig, gelet op het aantal te rijden kilometertjes naar de Guido.
Laten we haar tot haar 12e nog op dit fiets(je) rijden? Met het risico dat ze voor gek fietst?
Of toch maar tussendoor nog een tussenmaatje kopen?
Wat zouden jullie doen?

Groetjes van mij!

Zondag gaat de computer uit

Ik hoor nog het protest van beide dochters, toen ik meedeelde dat de computer voortaan op zondag uit bleef.
Maar tot op dit ogenblik heb ik er nog geen seconde spijt van gehad.
Wat heeft me dat een stuk rust opgeleverd!
Ja, ik weet het, er zijn er tallozen die het niet in hun hoofd halen op zondag iets achter de pc te doen, maar bepaalde dingen slopen er zomaar in. En dan moet je soms ineens de knoop doorhakken: nu niet meer.
Het gekke is, dat ik ze er nooit meer over hoor.
Ze wennen snel aan een bepaalde situatie.
En weet je dat de dag toch wel te vullen is?
Ik lees mezelf een slag in de rondte, HEERLIJK!
De meiden vermaken zich met kaarten maken (en dan doe ik ook mee hoor, vind ik leuk) of ze zijn met strijkkralen in de weer.
En meestal zorg ik ervoor dat ik zaterdagavond het speelgoed omruil: even weer wat nieuw speelgoed van zolder en waar ze de hele week al zoet mee geweest zijn weer naar boven.
Maar wat echt typische zondagvulling is bij ons: spelletjes doen. Uno, Stratego, Sjoelen, Mens-erger-je-niet, Yathzee, helemaal leuk. Bij 1 spel doe ik echt niet mee, dat snappen jullie, maar voor de rest wil ik best aanschuiven (ook niet altijd hoor, mannetje is meer van de spellen).
Afgelopen zondag deden we Koloniste van Catan: superleuk om weer eens te spelen.
En laat ik dan gelijk maar weer eens winnen ;-)

Kijk, ze kunnen het niet hebben hè ;-)

Van de week in de vakantie: lekker lang pyjama-tijd! En dan heerlijk strijkkralen.

Het grappige is dat het dressoir niet meer bruin is en de muur niet meer gebroken wit.

Wat dat betreft is deze ▼ foto al verouderd.

En oudste heeft ook een gezichtsmethamorfose ondergaan: ze ging stunten met haar stepje bij het gemeentehuis, klapt op haar kin en knie en elleboog. Ik kon haar volgens nichtje nog net niet horen gillen in huis en dat geloof ik graag. Het zag er niet uit.

Ze is al 2 dagen van slag. Vanavond voelde ze overal spierpijn.

Maar de kinwond is nu dicht en ze heeft zelfs vanmiddag gezwommen met een waterdichte pleister.

Ik ben voor de zekerheid wel mee gaan zwemmen, ik had er geen lekker gevoel over.

Maar het ging aardig.

Groetjes van mij!

Pure 2535 Flexa

Pfff...waar ben ik aan begonnen. Het dressoir en spiegel zijn 1 keer gelakt: gebroken wit, heel mat. Maar ik ben er 2,5 uur aan kwijt geweest. En nu moeten ze nog 2 keer gelakt worden. Niet dat ik onbekend ben met meubels verven, maar ik was even vergeten wat een priegelwerk dit ook alweer was.
O, ja, mannetje zag de verfstaaltjes gisteravond op het dressoir. En, vroeg hij, welke kleur wordt de muur? Dat viel dus even mee hè. Ik hoefde niet eens om toestemming te vragen! Yes. Maar ik ben eerst nog èven zoet met de meubels.
Liefs, Wil