Liever niet onze namen noemen in je / uw reactie.

zaterdag 24 september 2011

Boris begint te wennen

Het liefst ligt hij heel de dag bij je, zelfs nu ik zit te typen.
Wat 'n lief en aanhankelijk beestje is onze Boris!
Gisteren hebben we hem opgehaald en gelukkig heeft hij niet overgegeven in de auto.
Eerst kroop hij half onder de bank, maar al gauw werd hij vrijer.
Uitlaten is nog een heel gedoe, hij vindt de riem helemaal niks.
Steeds staat hij stil en krabt met zijn pootje tegen zijn halsband.
Hij heeft al een paar plasjes gedaan in het gras en kreeg daarvoor natuurlijk een hondensnoepje.
Maar ook in huis heeft hij al wat vuil achtergelaten, dat hoort erbij.
Gisteravond, toen we naar bed gingen heeft hij zo'n 20 minuten behoorlijk hard gekeft en gejankt.
Maar van lieverlee werd het toch stil en hoorden we hem weer om 6:15 uur.
We hebben de radio zachtjes aangelaten bij de bench, dan had hij in elk geval het idee niet alleen te zijn.
Verder speelt hij al met de flos touw, met een oud sloop en met een knuffelhond.
Hij wil steeds op de bank springen, maar dat kan hij natuurlijk nog niet.
Hij viel vanmorgen achterover, dat was wel zielig.
Het is best lastig om dat af te leren.
Vanochtend was 't zo schattig toen ik beneden kwam: hij ging op zijn rug liggen en wilde dat ik 'm aaide op zijn buikje en hij likte in mijn gezicht, zo blij was hij.
't Is echt genieten.

Groetjes, Wil!

dinsdag 13 september 2011

Borstjes enzo

De witte, ooit blank eiken -en later koloniaal bruine- tafel heeft al veel gesprekken aangehoord.
Want dagelijks zitten we 's avonds gevieren achter onze borden heel wat te kletsen.
Met af en toe -eigenlijk heel vaak- een aansporing om je lepel te vullen en vervolgens deze naar de mond te bewegen.
Zo pogen mannetje en ik de kindermagen met iets gezonds te vullen.
Gezellige gesprekken wisselen zich nog vaker af met gekibbel, geintjes, opmerkingen en slappe lachjes.
Dat laatste vooràl als we willen eindigen met bijbellezen, dagboekje en danken.
Dan moet alles uit de kast gehaald worden, willen de dames kunnen stoppen met schateren.
Van de week vlogen de op- en aanmerkingen over en weer, alsof er 3 moeders in huis zijn in plaats van 1.
Zo werd jongste moederlijk vermaand door mijn oudste ondeugd.
En ach, soms is een extra berisping wel handig, maar deze keer schoot het bij mij in het verkeerde keelgat.
Gelukkig was het de hap niet.
Ik zei: "Hè, stop daar is mee, je bent haar moeder niet hoor!"
"Nee-hee" deed troelaatje nog even een extra duit in het zakje, "je hebt nog niet eens bòrstjes!"
We lagen zo'n beetje dubbel.
"Enne...ook geen haartjes hier en hier" en ze wees demonstratief naar haar oksels en ergens ter hoogte van haar bovenbenen ;-) Lol.
Ze weet 't wel hoor, dekselse aap!
En oudste moest vreselijk lachen.
Ik ben toevallig net met een extra stukje voorlichting bezig. En laat 't daar net over gaan, ha, ha!
Extra? Ja.
Ik dàcht namelijk dat ze wel het een en ander wist, maar ja, hoe toets je dat ongemerkt ;-)
Dus, ook met het oog op de SeVo-lessen die ze gaan krijgen, dacht ik: toch nog maar eens uitgebreid en goed voorlichten.
Ze vindt het echt leuk.
Vraagt er 's avonds zelf naar: "Mam, lees je nog een stukje er uit voor?"
En dat doe ik, luister naar haar vragen (weinig) en stel soms zelf een vraag.
Ze vindt het helemaal interessant.
En dat met een 'verouderd' maar heel goed boekje (vind ik zelf) van Alie Hoek- van Kooten ("Tiener op weg")
Jongste mag nog even wachten,
die mag nog even kletsen over borstjes en haartjes, ha, ha, 't gaat hard zat.

maandag 5 september 2011

Verliefd

Zaterdag reden we weer richting Wassenaar.
En dat is geen straf, want vooral het laatste stuk keken we onze ogen uit.
Wat een villa's, wat een tuinen en oprijlanen.
Om van te zwijmelen!
Doel van onze tocht was natuurlijk onze Boris.
Hoe groot zou hij nu al zijn?
Zou hij al wat ondernemen?
Nou, kijk zelf maar, hij was zeker gegroeid!
Hij weegt nu ongeveer 1800 gram.
En ondeugend dat hij is!
Happen in onze handen en kleding.
Het was best even wennen voor de meiden.
Oudste hield 'm wat op afstand, die vindt de tandjes een beetje eng.
Jongste, onze kroeldoos, had Boris gelijk op schoot.
En dan kun je gelijk zien dat hij al aardig groot is geworden.
Dat 'bijten' (hij bijt natuurlijk niet echt) moeten we hem snel afleren.
Maar dat komt vanzelf wel als hij bij ons komt...nog 3 weekjes....(23 september).








Ciao! Wil