Inmiddels is onze Boris al weer bijna 10 maanden.
Wat went het snel om een hond als huisgenootje te hebben.
Hij hoort er zo helemaal bij en het is bijna ondenkbaar dat hij er niet zou zijn.
Meestal laat ik 'm 's morgens uit rond 8:15u en 's middags na het eten.
Een rondje door het park vindt hij geweldig.
Eerst moet hij -kort aangelijnd- netjes naast lopen.
Dat gaat vooral op de terugweg heel erg goed zonder trekken.
Op de heenweg is hij soms nog wat ongeduldig.
In het park loopt hij lekker los en hij heeft al heel veel hondenvriendjes, waar hij dagelijks mee speelt.
Als we op een ander tijdstip gaan, dan nemen we de bal mee.
Hij vindt het zo leuk om te apporteren!
Hij brengt de bal meestal netjes terug, maar niet altijd.
's Avonds na het eten en voor we naar bed gaan, mag hij ook nog uit, meestal is het laatste rondje een blokje om het huis.
Hij gaat nog steeds door het kattenluikje de tuin in en sinds zondag gaat hij zelfs door het luikje terug (dat durfde hij nooit, heel gek).
Maar we hadden een Dentastick neergelegd en hij wilde die zo graag, dat hij erdoor sprong.
Hij is dan ook nog best slank en ik denk dat hij niet zo heel veel groter wordt.
Op de bovenste foto zie je dat hij lekker ligt, ik ben hem daar aan het borstelen, dat vindt hij heerlijk.
Binnenkort gaan we de vervolgcursus met hem doen, gewoon omdat het zo leuk is.
Hij luistert trouwens heel goed, doet alle commando's nog, die hij geleerd heeft!
Maar alleen als hij middenin zijn spel is met andere honden, dan laat hij je gerust roepen, maar dat is wel logisch.
Nou, tot zover even Boris...hieronder nog wat foto's:
