Liever niet onze namen noemen in je / uw reactie.

vrijdag 29 juni 2012

Blunder

Hé, moet je ook eens voelen!
Dat is gek, een soort bultje achter zijn oor!
Ik schrik.
Een bultje is verdacht.
Dat kan niks zijn, maar ook iets heel ernstigs.
Ik voelde ook.
Je kon er in knijpen en Boris gaf geen kik.
Maar ja, dat zegt niks.
Nog een kijken, een bobbel haar...maar wat zat eronder?
Ik moest denken aan Loena, ons neef-hondje, die ze moesten laten inslapen.
Ik heb 'r geen rust van, hoor, bel de dierenarts maar!
Ondertussen was ik extra lief voor Boris,
misschien had hij wel pijn!
's Avonds mocht Boris langskomen.
Hij vond het he-le-maal niks.
Herinnerde zich vàst die akelige spuit nog van de vorige keer.
Maar hij moest er toch aan geloven.
Oortje opzij.
Voelen, kijken.
Ha, ha! Een grote haarklit!
Uhhh...o...um...jà....
Scheerapparaat kwam tevoorschijn.
Wèg klit!
€ 16,50 alstublieft.
Mìjn kapper is goedkoper!

Ciao! Wil

woensdag 27 juni 2012

De oorlogsbruid

Zondag keur ik de kaft en zet mijn eerste stapjes in de wereld van Edith Hahn.
Al snel zuigt het boek me op.
Ik kan mij 's avonds na twaalven met moeite losrukken uit de omarming van het verhaal.
Ze vertelt mij haar -waargebeurde- verhaal.
Neemt me mee in haar eens zo zorgeloze leventje als student.
Duitsers onderbreken ruw haar afstuderen en zonder diploma belandt ze in een werkkamp.
Hard werken eist haar tol.
Haar moeder wordt gevangen genomen.
Edith verandert haar identiteit en trouwt notabene met een nazi-officier.
De haat-liefde verhouding verscheurt haar vanbinnen.
Naar de buitenwereld speelt ze haar rol voortreffelijk.
De innerlijke strijd sloopt haar psychisch, maar ze is een sterke vrouw.
Edith wil me haar verhaal verder vertellen, maar de tijd is op.
Ze moet wachten, onder mijn wekker.
Vanavond doet ze haar boekje weer voor me open.
Aanradertje!

dinsdag 26 juni 2012

Zo'n zin



Buongiorno!

'k Heb zo'n zin in de vakantie!
Vorige week hebben we geboekt.
De hoop op een goedkope last-minute toch maar laten gaan.
Het bleek toch wel lastig, met 8 personen.
En nu hebben we echt iets naar ons zin!
Italië, here we come!
De komende tijd gaan we maar eens flink italiaans oefenen ;-)

Arrivederci!

vrijdag 8 juni 2012

Beetje rare afsluiting

Met gemengde gevoelens kijk ik terug op het feestje van mijn 11-jarige.
De hele klas was uitgenodigd.
22 Totaal.
Bbq, vuurkorf, kaarsen, tuinfakkels en lampions wachtten op de genodigden.
Alles onder een groot afdekzeil en dat was maar goed ook.
Ik duimde dat alles goed zou gaan.
Blusdeken onder handbereik.
Maar vuur en water gingen allemaal goed.
Sommige jongens wàren helaas water en vuur.
Dat botste letterlijk al in het eerste half uur.
Fijn om dan een man in huis te hebben, die het even uitpraat.
Marshmallows werden geroosterd, hamburgers verorberd en het werd er gelijk weer afgesprongen op de trampoline.
Toen begonnen ze een of ander spelletje met een fles en zoenen, grappig.
De eersten werden rond half 10 opgehaald, zoals op de uitnodiging stond.
De rest zou zelf naar huis gaan, maar ze wilden eerst nog even het spelletje verder doen bij een jongen uit de klas.
Toen we de boel in de tuin aan kant hadden, heb ik oudste daar opgehaald, want die wilde nartuurlijk ook nog even.
Maar ja, de rest ging maar niet naar huis.
Ik stuurde manlief er nog maar eens op af, ik had er geen rust van.
Maar, volgens hem hadden ze naar huis gebeld en het mocht nog.
Oudste sliep inmiddels.
En ja hoor, achter elkaar de telefoon: waar blijven ze?
Pff...dit voelt niet lekker.
Ik voel me toch verantwoordelijk voor die groep.
Ik denk toch dat ik er heel streng op had moeten staan en had moeten zeggen: en nù naar huis!
Nee, ik voel me er nog steeds niet lekker bij!

maandag 4 juni 2012

Ze is al weer 11...time flies...

22 Mei.
Vroeg uit de veren en nog nooit zò snel aangekleed, want: jarig!
Tot de avond tevoren wist ze nìet welk cadeau ze moest verwachten.
Was het die electrische Legotrein, die ik maar matig vond voor een 11-jarige meid.
Of was het een leren voetbal?
Nee, 'k heb 't niet over een jongen, 't is een èchte stoere meid...
Of....was ik haar cadeautje soms vergeten?
Ze vroeg het me tòch maar even voor de zekerheid.
De schat.
Toen heb ik haar 's avonds toch maar gerustgesteld :-)
Want lekker slapen is toch wel zo prettig ;-)

Het eerste cadeautje, boek en zonnenbril, was van haar zus.


Maar wat staat dààr nou?!!
Wahahaha!!


O, dìe is vèt!


's Middags kwam de eerste visite: mijn ouders.


En natuurlijk kruipen ze naast omaatje!


11 Jaar, ze wordt groot....