Goede Kerstdagen toegewenst!

Foto's Sint

Afgelopen vrijdagavond en zaterdagochtend was het weer een gezellige boel.

Kadootjes en lekkers en leuke gedichten!

Zelfs Boris had een speelmaatje: Loena van zwager en schoonzus.

Ze hadden behoorlijk wat overtollige energie!

Op de achtergrond zien jullie de bench met konijnenkooi erom heen.

Die hebben we weggedaan en een leuke rieten mand neergezet.

Hij zit voortaan los en is eigenlijk zo goed als zindelijk!

De nichtjes en neef worden ook steeds groter!

Oudste wilde nog steeds in pietenpak, nou ja, waarom ook niet!

Dit was op 't werk van manlief.

Dat was het weer!

Gr. Wil

Drukke tijden

Wat een drukke tijden, vinden jullie ook niet?
De weken vliegen voorbij en alle dagen zijn mega vol.
Jongste zit sinds enkele weken op zwemles in een nabijgelegen dorp.
Ze doet het heel goed, is dan ook een van de oudsten van het groepje.
Ik verwacht dat ze wel snel door mag naar het volgende badje.
Oudste trompettert er nog lustig op los, evenals haar moeder, een luidruchtig gebeuren al zeg ik het zelf.
Ook de typecursus van ons tweetjes nadert zo langzamerhand het eindpunt.
En dan staat Sint alweer voor de deur.
Dit jaar te verdelen over 3 (4 voor oudste met haar klas) afzonderlijke feestjes.
Onze Boris doet het supergoed en mag volgende week de laatste les puppycursus afsluiten.
't Is gewoonweg een scheet van een beest en hij luistert heel goed.
14 Dagen terug heb ik nog een verkoping voor de zending gehad.
Toch leuk voor 500,- met mijn eigen tafeltje!
Ja, daar was ik best wel blij mee hoor.
Van de week krijg ik weer 525 nieuwe foto's binnen, dus wederom werk aan de winkel.

Nog even een foto van onze Boris:

O, ja, had ik al verteld dat ik een E-reader heb gekregen voor mijn verjaardag?

Ben lekker aan het lezen geslagen ("Alleen met velen"), een geweldig handig hebbedingetje.

Hups, weg met de boeken en de bieb.

Een nadeel: we hebben er nog 3 nodig, want nu maken we ruzie ;-)

Ciao! Wil

Wat kan hij al?

Vanavond gaan we weer naar de puppycursus.
Boris wordt helemaal wauws van al die blaffertjes daar.
Hij trekt, hijgt en springt dat het een lieve lust is.
Tijdens de cursus bakt hij er daarom vaak niks van.
Gelukkig kunnen we thuis zoveel oefenen als we willen.
Hij kan nu al: zit, af, plat, wacht, let op en verder zijn we hem aan het leren om netjes naast ons te lopen.
Nou, dat is nog lastig hoor. Hij ruikt, ziet en hoort alles.
Gisteren durfde ik 'm voor het eerst los te laten.
Gewapend met snoepjes en een bal heb ik met hem gespeeld op een grasveld.
Het ging echt prima.
Hij liep gelukkig niet weg (dat had hij een keertje bij manlief gedaan).
Hij bracht steeds braaf het balletje terug.
Dat gaan we vaker doen natuurlijk.
Zindelijk worden is nog best een klus.
Maar er zijn dagen dat hij binnen niks doet!
Zelfs een dag als vandaag, waarbij ik 8:00u weg ga en 15:30u terug ben, heeft hij maar 1 plas op de krant gedaan. Mijn schoonvader doet hem dan tussen de middag, maar volgens mij lag dezelfde krant op de grond.
Dus dat is heel knap.
Ook maakt hij niks kapot in huis, gelukkig.
Hij is wel 2 keer 'uitgebroken' uit zijn hokje, door deze opzij te duwen.
Ik heb toen gezien dat hij stiekem op de bank lag.
Maar als ik thuis ben, doet hij dat nooit.

Fotoshoot op feestje

Zo kwam terug van een feestje.

Haren in de krul en een big smile van oor tot oor.

Dat was origineel, mam!

Dat was het zeker!

Hieronder een paar prachtige foto's:

J&J, bedankt!!!

PRE puber en borstvinnen

Volgens mij zijn we in huize Goed♥ in een nieuw tijdperk beland.
Het tijdperk, wat ingeluid wordt met vuurwerk (lees 'als een olifant de trap op stampen'),
met bommen (lees 'zo hard mogelijk de deur uit zijn voegen proberen te gooien') en
granaten (lees 'je moeder liefdevol afsnauwen').
Zou dàt nu Het Puberale Tijdperk betekenen of zit ik in Het PRE-Puberale Tijdperk.
Kenners onder mijn lezers mogen reageren en het liefst met goede adviezen komen.
Als PRE begonnen is, mag ik mijn borst wel nat maken.
Over 'borst' gesproken, even een kort uitstapje, mag wel hè.
Zegt (in het geheel nog niet puberende) jongste: "Hé, mam, heeft u òòk borstvinnen?"
En met één beweging spiekt ze even bij mij naar binnen. Ik schòòt me daar toch in de lach!
Je snapt dat ze op school het thema 'vissen' behandelen en dat ik slachtoffer ben van groep-3-achtige-grapjes.
En ja: ze lag zelf het meest in een deuk.
Maar, we hadden het over 'den borst nat makende.'
Want ze (mijn 10-er) is dus aardig bezig.
Het is 'nee' wat de klok slaat.
Vanavond aten we -omdat manlief niet thuis at- voor 't gemak een keertje brood.
Nou-ou....dàt heb ik geweten.
Mevrouw wènste geen brood en al helemààl geen pìndakaas erop, hoe kòn ik bedènken om twee keer bròòd te eten!
En -'doorzetter' als ze is (ahum)- nam ze geen hàp.
Jammer.
Dan ook niet computeren.
Bòòs dat ze was.
Maar -natuurlijk- zwichtte ze exact 5 minuten voor computerhalfuurtje en at netjes haar bewaarde boterham.
Troela.
En toch vind ik het leuk.
Dit nieuwe tijdperk.
Kom maar op.
Ik maak mijn borst wel nat hoor!

Ciao! Wil

Foto's van Boris

Kieskeurig is hij niet!

Hij beheerst een klein beetje ons -eerst zo rustige- leventje.
Als meneer maar 1 oogje opent, wordt hij al op het gras gedropt (lees om de 2 uur).
Hij lijkt te snappen dat alles draait om plasjes en poepjes en dat je nog een snoepje toe krijgt ook.
Maar de dagen dat ik werken moet en meneertje een langere tijd moet wachten op 't vrouwtje, dan laat hij alles lopen.
De dweil heeft nog nooit zo vaak de vloer gelikt!
Zijn favoriete knaagobject binnenshuis is meestal de rieten lectuurmand.
De kwast van het gordijn vindt hij ook prachtig.
Op mijn 'NEE' reageert hij soms, maar soms ook niet.
Alle begin is moeilijk.
We zijn nu hard aan het oefenen met 'hier' en 'zit' en dat gaat al heel aardig.
Zijn nogal saaie menu breidt hij zelf uit met gras, wormen, slakken en wat zijn pad maar kruist.
Nee, kieskeurig kan ik hem niet noemen, de eerste hier in huis ;-)
Op dit moment slaapt bolletje wol, af en toe behoorlijk dromend.
't Is intensief, maar erg leuk!

Enne...je begrijpt...aan reageren op blogs kom ik even niet toe ;-)

Boris begint te wennen

Het liefst ligt hij heel de dag bij je, zelfs nu ik zit te typen.
Wat 'n lief en aanhankelijk beestje is onze Boris!
Gisteren hebben we hem opgehaald en gelukkig heeft hij niet overgegeven in de auto.
Eerst kroop hij half onder de bank, maar al gauw werd hij vrijer.
Uitlaten is nog een heel gedoe, hij vindt de riem helemaal niks.
Steeds staat hij stil en krabt met zijn pootje tegen zijn halsband.
Hij heeft al een paar plasjes gedaan in het gras en kreeg daarvoor natuurlijk een hondensnoepje.
Maar ook in huis heeft hij al wat vuil achtergelaten, dat hoort erbij.
Gisteravond, toen we naar bed gingen heeft hij zo'n 20 minuten behoorlijk hard gekeft en gejankt.
Maar van lieverlee werd het toch stil en hoorden we hem weer om 6:15 uur.
We hebben de radio zachtjes aangelaten bij de bench, dan had hij in elk geval het idee niet alleen te zijn.
Verder speelt hij al met de flos touw, met een oud sloop en met een knuffelhond.
Hij wil steeds op de bank springen, maar dat kan hij natuurlijk nog niet.
Hij viel vanmorgen achterover, dat was wel zielig.
Het is best lastig om dat af te leren.
Vanochtend was 't zo schattig toen ik beneden kwam: hij ging op zijn rug liggen en wilde dat ik 'm aaide op zijn buikje en hij likte in mijn gezicht, zo blij was hij.
't Is echt genieten.

Groetjes, Wil!

Borstjes enzo

De witte, ooit blank eiken -en later koloniaal bruine- tafel heeft al veel gesprekken aangehoord.
Want dagelijks zitten we 's avonds gevieren achter onze borden heel wat te kletsen.
Met af en toe -eigenlijk heel vaak- een aansporing om je lepel te vullen en vervolgens deze naar de mond te bewegen.
Zo pogen mannetje en ik de kindermagen met iets gezonds te vullen.
Gezellige gesprekken wisselen zich nog vaker af met gekibbel, geintjes, opmerkingen en slappe lachjes.
Dat laatste vooràl als we willen eindigen met bijbellezen, dagboekje en danken.
Dan moet alles uit de kast gehaald worden, willen de dames kunnen stoppen met schateren.
Van de week vlogen de op- en aanmerkingen over en weer, alsof er 3 moeders in huis zijn in plaats van 1.
Zo werd jongste moederlijk vermaand door mijn oudste ondeugd.
En ach, soms is een extra berisping wel handig, maar deze keer schoot het bij mij in het verkeerde keelgat.
Gelukkig was het de hap niet.
Ik zei: "Hè, stop daar is mee, je bent haar moeder niet hoor!"
"Nee-hee" deed troelaatje nog even een extra duit in het zakje, "je hebt nog niet eens bòrstjes!"
We lagen zo'n beetje dubbel.
"Enne...ook geen haartjes hier en hier" en ze wees demonstratief naar haar oksels en ergens ter hoogte van haar bovenbenen ;-) Lol.
Ze weet 't wel hoor, dekselse aap!
En oudste moest vreselijk lachen.
Ik ben toevallig net met een extra stukje voorlichting bezig. En laat 't daar net over gaan, ha, ha!
Extra? Ja.
Ik dàcht namelijk dat ze wel het een en ander wist, maar ja, hoe toets je dat ongemerkt ;-)
Dus, ook met het oog op de SeVo-lessen die ze gaan krijgen, dacht ik: toch nog maar eens uitgebreid en goed voorlichten.
Ze vindt het echt leuk.
Vraagt er 's avonds zelf naar: "Mam, lees je nog een stukje er uit voor?"
En dat doe ik, luister naar haar vragen (weinig) en stel soms zelf een vraag.
Ze vindt het helemaal interessant.
En dat met een 'verouderd' maar heel goed boekje (vind ik zelf) van Alie Hoek- van Kooten ("Tiener op weg")
Jongste mag nog even wachten,
die mag nog even kletsen over borstjes en haartjes, ha, ha, 't gaat hard zat.

Verliefd

Zaterdag reden we weer richting Wassenaar.

En dat is geen straf, want vooral het laatste stuk keken we onze ogen uit.

Wat een villa's, wat een tuinen en oprijlanen.

Om van te zwijmelen!

Doel van onze tocht was natuurlijk onze Boris.

Hoe groot zou hij nu al zijn?

Zou hij al wat ondernemen?

Nou, kijk zelf maar, hij was zeker gegroeid!

Hij weegt nu ongeveer 1800 gram.

En ondeugend dat hij is!

Happen in onze handen en kleding.

Het was best even wennen voor de meiden.

Oudste hield 'm wat op afstand, die vindt de tandjes een beetje eng.

Jongste, onze kroeldoos, had Boris gelijk op schoot.

En dan kun je gelijk zien dat hij al aardig groot is geworden.

Dat 'bijten' (hij bijt natuurlijk niet echt) moeten we hem snel afleren.

Maar dat komt vanzelf wel als hij bij ons komt...nog 3 weekjes....(23 september).

Ciao! Wil

Dag oma! Tot gauw!

Na het overhoren van het huiswerk -wat toch weer strubbelingen opleverde- snelde ik naar de auto.
Een beetje gas op de plank, dat wil nog wel eens helpen.
Niet dat ik onvoorzichtig was, maar even blazen is best af en toe wel eens lekker ;-)
Echt heel veilig voelde ik me niet op de een of andere manier.
Zeker niet nadat zondagochtend de auto van de ouders, van degenen die moesten dopen, werd beschoten.
Mèn, ik moet er niet aan denken.
Maar al met al zat ik binnen een minuutje of 20 -schat ik- in Ridderkerk.
De aanblik van Salem geeft me altijd een beklemmend ziekenhuis-achtig gevoel.
Of het nu komt door dat bord "Rouwcentrum rechtsaf" of doordat er altijd een paar mensen een soort van eenzaam buiten zitten, ik weet 't niet.
En die gangen, brr, net een ziekenhuis.
Maar als omaatje me begroet met: "Hé, Wil, dat is leuk", dan is dat gevoel ook snel weer verdwenen.
Oma was druk in de weer.
De rollator stond er maar verloren bij.
Oma was een ander vrouwtje aan het helpen.
Best sneu, want het vrouwtje wilde iets hebben, maar zei elke keer een verkeerd woord.
En oma pakte steeds het verkeerde voorwerp en werd steeds moe(delozer)ier.
Tja, zie jij er maar eens een sjaal uit te halen als ze vragen om een servet en een zakdoek.
Ik heb wel het idee dat ze een beetje haar draai heeft gevonden.
Na een beetje babbelen en koffie wilde oma wel richting bed.
't Was weer gezellig.
Blij dat ik weer geweest was.
Ze zwaaide me uit bij de gang en ik riep: "Dag oma! Tot gauw!"
Mijn hakken klikken op de gehorige vloer.
Ik klikklak weg naar de gewone wereld en ben dankbaar dat ik nog weg kan.

Blind typen, wat is aan te raden?

Zelf worstelend met twee vingers op 't toetsenbord, dool ik rond in typecursussenland.
Want oudste moet het blind kunnen.
De lamme helpt zogezegd dus de blind-lerende-typen in wording.
De eerste gratis gastlesjes voor kids maak ik natuurlijk ook zelf even.
Slik.
Wat een typevaardigheid bezit ik zeg. Niet.
En daarom neem ik me 1 ding voor: de lamme gaat ook blind leren typen.
Maar dat terzijde.
Al typend en rondneuzend stuit ik op verschillende leuke, tenminste, ze lijken leuk, lessen.
En dat alles om de Pica-aanbieding van school te vermijden.
Natuurlijk weet ik wel dat persoonlijke begeleiding de voorkeur heeft.
Maar om daarvoor nou 300,- neer te tellen...(update: het kost geen 300,- maar 200,- en is een online cursus)

• Typetopia leek me aardig. 145,- mèt diplomagarantie. Geen diploma = geld terug.
• Typemania is gratis, maar alle gebruikersnamen die ik probeerde werden afgewimpeld. Niet echt gastvrij.
• Ticken was ook een hele aardige, goede demo en oefeningen, maar wel saai. Maar goed, 69,95 valt mee.
• LOI had ook een game-achtige cursus voor kids, rond de 170,-, alles in een soort Geheime Missie-spel gegoten. Erg aantrekkelijk, maar is het meer spel dan oefening?
• PBST was ook een aardige, geen demoles, maar voordeel: huiswerkcontrole via mail en desnoods persoonlijke begeleiding (kost wel 20,- per keer als ze komen), voor 119,-

Nu mijn vraag aan jullie:
Heeft er iemand ervaring met een (online) typecursus voor een 10-jarige?
Wat is een aanrader?

Ciao! Wil

Kwam later deze site nog tegen, waar een overzichtje staat van verschillende typecursussen.

Update:
Ik heb een telefoontje gepleegd met Pica. Blijkt dus dat het wel een online cursus is. Elke week maken ze zelf huiswerk. Vervolgens moeten ze een toetsje maken en die wordt nagekeken. Kost € 198,00.
Ik heb de map van m'n neefje er nog eens bijgepakt: hij heeft de DICO typcursus gedaan en dat is op een typemachine. Hij heeft wel zijn diploma met 136 aanslagen p/min. dus het heeft gewerkt :-)
Ik laat woensdag de voorlichter over Pica thuis komen en hopelijk haalt hij me niet gelijk over ;-), ik vind het nog steeds erg duur!

Opvoedregels

Dat mijn dochter zuunig was, hebben jullie kunnen lezen.
En dat wordt er met de paplepel ingegoten.
Niet dat ik geen cent te makken heb (zou je dat zo schrijven? Geen idee eigenlijk).
Maar gewoon om ze het besef te geven dat aan alles simpelweg een prijskaartje hangt.
Zo stuur ik ze regelmatig (en ja, jongste mag ook voor 't eerst) om de voordéligste boodschappen.
Veel voor weinig centjes.
Zo ben ik nou eenmaal ook groot geworden.
Kijken op de laagste schappen en naar een goedkoop merk.
Toch leuk om zo geld te besparen?
Als ze me maar niet m'n Peijnenburg afpakken, verder vind ik 't best ;-)
Goedkoop tijschriften lezen is ook zo'n ding: gewoon bij de bieb een nummertje pakken.
Het is dan wel een beetje over de datum, maar het leest toch lekker weg op de bank!
Vanavond las ik voor het eerst "j/m voor ouders".
Klonk heel interessant.
Beetje jammer van de sintverhalen -deze was bijna bejaard- maar verder wel aardig.
Sommige artikelen sloegen echter àlles.
Zo las ik over een alleenstaande moeder:

"Opvoedregels van Nilgun (zo heet ze)"
Verwennen: "ik verwen Leon 24 uur per dag met mijn liefde, zelfs in zijn slaap kus ik zijn voetjes. Van chocolade of snoepjes heb ik nooit een punt gemaakt en hem dat nooit verboden. Er is maar 1 regel: nooit voor etenstijd. Op tijd naar bed: er zijn geen regels voor Leon, maar er is wel regelmaat. TV-kijken: TV, Nintendo, iPad, tekenfilms: alles mag, zolang eten-, bed- en speeltijden niet verstoord worden."

Echt waar, mijn mond viel bijna open.
Volgens mij -als mijn kids dìt lezen- vinden ze mij een monsterlijke moeder, met een belachelijk gevoel voor rust-reinheid en regelmaat en zouden ze dòlgraag een weekje Leonietje spelen!
Je leest wel eens wat goedkoops....

Ciao! Wil

Kost niks

Mam, mag ik de plantjes water geven?
Ja, hoor, natuurlijk.
Maar 't water is op.
Ze houdt de witte gieter demonstratief de lucht in.
Inderdaad, geen druppel meer te bekennen.
Nou, pak maar uit de kraan!
Maar ik kan er niet bij.
Nee, de mat zit voor de keukendeur en daarachter verstopt zit de buitenkraan.
Dat wordt lastig.
Pak dan maar binnen water.
Maar mam, ik kan het toch beter buiten pakken, dan kost het niks!

Zin-huiswerk-catechismus-trampoline

Afgelopen maandag gingen ze weer met rugtas en big smile op weg naar school.
Vooral jongste had er enorm veel zin in, want ja: groep DRIE!
Oudste was wat gereserveerder, omdat ze dezelfde juf kreeg en dat valt niet mee als je van verandering en uitdaging houdt!
Beiden kregen gelijk huiswerk mee, de een een plakboek (ECHT hùiswerk, mam!), de ander engels en catechismus, wat nieuw was.
Vooral het leren van de catechismus is echt wel pittig voor haar.
Gisteren blééf ze maar struikelen over de moeilijke zinnen.
Ik had echt met haar te doen.
Mam, kent u het nog? vroeg ze.
Nee, ik niet (ik liet wijselijk achterwege dat wij het nooit hoefden te leren, wij hadden 10 vragen).
Nou, zie je wel, waarom leer ik het dan?
Vraag dat dan maar morgen aan de juf (pfff lastig).
Gelukkig, toen ze zichzelf overhoorde vanmorgen, wist ze het nog.

Jongste snapt maar niet waarom je alles zo vaak moet schrijven, zo saai mam!
Dat wordt nog wat ;-)

Zelf ben ik ook weer begonnen, heerlijk om zo weer bezig te zijn!
Ik geniet van ritme en structuur.
Wat dat betreft voel ik me weer in m'n element.

Voor de meiden hebben we in de tuin de schommel ingewisseld voor een trampoline.
En ze springen hun longen uit hun lijf!
Geweldig om te zien!
Al met al een fijne start!

Ciao! Wil.

Vakantiefoto's Frankrijk Dordogne (slot)

Loubressac, het plaatsje waar ik plaatjes blééf schieten!

Onderweg.

Dvd-tjes kijken, spelen met de kadootjes, die ze onderweg kregen bij elke tussenstop en Duckies lezen.

Ik heb ze werkelijk niet gehoord!

St. Ceré:

Aagje:

Allemaal beenhammen voor de etalage van de slager:

ònze boulangerie in Souceyerac, waar we bijna elke morgen verse croissantjes en baquetes haalden:

Kanovaren op de Dordogne bij Bretenoux.

Aan de oever stond een megadikke boom:

Een van de weinige foto's waar ze leuk op staan met z'n tweetjes.

Poseren willen ze absoluut niet graag, ik moet ze bijna smeken om lief te lachen en even stil te blijven staan!

Jawel, de hele fam in de kano!

Kapitein angsthaas op de voorplecht:

En natuurlijk even een tussenstop met duik!

Spelletjesdag op de kinderclub:

Waar oudste trompet mocht spelen:

Al met al een fijne vakantie, waar we met een goed gevoel op kunnen terugkijken!

Ciao! Wil

Op bezoek bij onze puppy!

Hier zie je mama Iggy met de 5 kleintjes, ze zijn hier ongeveer een dag of 8 oud:

Hier ook 8 dagen oud (dit is dacht ik degene die wij krijgen). Klein hè?

``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Vandaag gingen we op bezoek, we hadden er allemaal naar uitgekeken.

We kregen beschuit met muisjes ;-)

En ja hoor, onze jongste had het als eerste voor elkaar: ze kreeg een puppy op schoot.

Wel even wennen, want ze waren best bewegelijk.

Mama Iggy hield alles in de gaten.

En toen was oudste ook over de streep:

Piepen en likken:

Dit is het hondje wat wij waarschijnlijk gaan krijgen. hij weegt nu (14dg. oud) 530gram.

De witte bles op de neus wordt nog breder.

Iggy vond het allemaal best en deelde af en toe een lik uit:

Het uur vloog om.

Nadat we op de terugweg nog even een lekkere slagroom-hazelnoottaart hadden gekocht bij Maison Kelder, gingen we op weg naar Deli France om de vakantie af te sluiten.