En ik mag ermee doen wat ik wil.
Nou, ja, wat IK wil? ...
Goed.
Vandaag voelde als een extra dag, normaal was ik deze dag in M'dam aan de slag.
Geen intern begeleider, maar interne huismanager.
Ik heb me voorgenomen de extra uren te benutten voor extra werkzaamheden.
Mijn jongste, lekker ding, wilde me zo graag helpen: heeft gedweild, gesopt en geveegd.
Wat voelt dat goed, als ze uit zichzelf iets doen.
Ik vraag me wel eens af waardoor het komt, dat de een veel hulpvaardiger is dan de ander.
Dezelfde opvoeding, dezelfde regels en dan toch zo anders.
Oudste zal niet meer doen dan is opgedragen.
Terwijl ze op school hulpvaardig genoeg is.
Dat vind ik best wel eens jammer.
Thuis heeft ze er ook wel eens een handje van om mij iets te laten doen.
Bijvoorbeeld: mam, wilt u mijn drinken even aangeven?
Terwijl ze er dan 1 meter vanaf zit, maar niet op wil staan.
Ik zeg dan vaak: wat denk je zelf?
En dan moppert ze: u zegt altijd dat ik een ander moet helpen en u doet het zelf ook niet.
Maar ik wil gewoon niet dat ze te lui is om op te staan.
Zo interpreteer ik het tenminste.
Dat vind ik lastige situaties.
Hoe pak ik dat aan?
Whahah...jullie oudste...slim meisje en hele slimme kindertjes denken over het algemeen eerst aan zichzelf en een stuk later pas aan een ander. En waarom...zou het niet weten. Ik herken in elk geval heel veel. Onze, iets minder slimme, maar nog niet domme derde is het meest sociaal van de drie oudsten en doet heel graag dingen voor mij. Als ze maar te overzien zijn. Slaapkamer opruimen is er dan ook niet bij, maar dat heeft een andere oorzaak. Niet pikken hoor van oudste...maar hoe je het helemaal op kunt lossen...als jij het weet...laat het mij dan ook even weten :)
BeantwoordenVerwijderenLiefs Inge
@Inge, ik hoop het antwoord hier te krijgen, ha, ha!
VerwijderenIk zou het niet weten. Ik denk namelijk dat ik hetzelfde had gezegd. Een beker niet aangeven omdat ze te lui is om op te staan vind ik echt iets anders dan niet willen helpen.
BeantwoordenVerwijderen