Liever niet onze namen noemen in je / uw reactie.

vrijdag 13 april 2012

Hoe straf/ beloon ik mijn kind?


"Komt dat voor in elk gezin?"
Dat vraag ik me wel eens af.
Die twee van mij kunnen af en toe echt niet van elkaar afblijven.
Vanmiddag bijvoorbeeld.
Oudste (10 jaar) pakt alvast de kinderbijbel uit de la, we zijn bijna klaar met eten.
Onderweg komt ze langs de stoel waar jongste (7 jaar) op zit.
Tik.
Op d'r hoofd.
Jongste stuift op en verkoopt 2 flinke meppen.
Het slot van het liedje: 2 huilende meiden en een ongezellig einde van de maaltijd.
Gelukkig heffen de leuke, grappige en gezellige momenten deze vervelende incidentjes wel op.
En ik weet dat het bij ons thuis vroeger ook wel eens 'bal' was.
Oudste kreeg vanmiddag 2 kruisjes, 1 omdat ze begon, 1 omdat ze brutaal was.
Maar dat was natuurlijk he-le-maal NIET EERLIJK!
Ze heeft vaak het gevoel dat ze altijd de schuld krijgt, maar ik probeer zo eerlijk mogelijk te zijn.
Ze ging met een boos gezicht weer naar school.
Dat voelt zo naar.
3 Kruisjes xxx betekent bij mij: niet computeren.
Ze kunnen ook een plusje + verdienen, door bijvoorbeeld iets uit zichzelf te doen, of door huiswerk vooruit te leren. Een plusje betekent 10 minuten extra computeren.

Een paar vraagjes aan jullie:
Hoe straffen/ belonen jullie?
Heffen jullie de straf wel eens op met de beloning?
Dus in mijn geval: zouden jullie bij het verdienen van 3 plusjes de 3 kruisjes wegpoetsen, of zeg je: nee, eerst de straf en later mag je de beloning?

Groet, Wil!

12 opmerkingen:

  1. Poeh...ik kan nog wat van je leren...Bij mij is het meestal lik op stuk beleid. Nu moet ik wel zeggen dat, dat bij nr. drie het beste werkt. Ze heeft er nogal eens een handje van om bijvoorbeeld rare taal uit te strooien op straat. Deels vanwege dr aandoening, deels omdat ze gewoon bijdehand wil doen. Nu heeft waarschuwen bij haar weinig zin dus is het al een poosje zo dat wanneer ik haar hoor schreeuwen ze meteen naar binnen moet komen en door moet naar boven. En dat werkt.
    Belonen doe ik door af en toe eens wat extra (zak) geld te geven. Ze zijn hier erg op de centen en dat werkt dus als een tierelier. Nr 2 heeft er een poos een handje van gehad om te zeggen als ik dit of dat doe...wat krijg ik dan? Tja daar trap ik dus echt niet in...
    Met andere woorden...ik vind dat je het heel goed doet en ga vooral zo door. Is hartstikke duidelijk voor de kids. En ik denk dat je oudste echt wel een keer tot de ontdekking komt dat ze bepaalde dingen beter even over na kan denken. Wat ik waarschijnlijk niet hoef te vertellen is dat het verhaal van die tik errug bekend voorkomt ;)
    gr Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Inge, o,
    gelukkig komt het bij jou ook voor ;-)
    Ze zien bij mij het kruisje overigens wel als directe straf en niet als waarschuwing. Daardoor is het effect nog steeds precies goed.
    Extra zakgeld heb ik trouwens ook gedaan, maar dat werkte op de een of andere manier niet, doordat ze idd om ieder wissewasje geld vroegen. Ik vind ook dat het 'plusje' spontaan moet zijn en zonder dat ze vragen: "Krijg ik een plusje"?"

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Herkenbaar, dat niet van elkaar af kunnen blijven. Hier ook. Momenteel zitten ze in zo'n fase van niet met en niet zonder elkaar kunnen. Vreselijk!
    Ik ben, vrees ik, ook een beetje van het lik op stuk beleid. Als ik het zat ben, mogen ze een poosje wieberen. Misschien is die kruisjes wel een goed idee.
    Belonen met extra zakgeld ofzo doe ik niet. Hier bestaat een beloning uit extra opblijven of een extra spelletje of verhaaltje.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vind dat jij het heel goed doet met die kruisjes. Misschien een idee voor die van mij.

    Ik denk dat het in ieder gezin voorkomt. Vooral als ze elkaar niet zoveel schelen qua leeftijd. Misschien dat ik bij erg goed gedrag een kruisje zou uitgummen ... ik weet het niet zeker. Bij wijze van uitzondering.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. ligt aan het weer ;-)
    't is hier ook hopeloos op t moment!
    Ik stuur er regelmatig eentje naar boven om af te koelen. Dat werkt het beste hier. Heb ook met kruisjes en stickers gewerkt maar heb er eentje die echt niet meer wist wat hij/zij nu fout gedaan had en waarom er zoveel kruisjes stonden en zo weinig stickers!Had ik daar weer een drama over!Dat oneerlijke gevoel is misschien de leeftijd? Oudste hier ook "ik krijg altijd de schuld, het is niet eerlijk, boos naar school, boos naar bed, boos aan tafel enz. enz.
    In sommige gevallen werkt lik-op-stuk het beste maar als ze met kruisjes goed oppikken zou ik vooral doorgaan! het is ook waar je jezelf prettig bij voelt! Ik zou alleen geen kruisjes opheffen met plusjes. Straf is straf en een beloning is een beloning; iets leuks. Ik zou dat toch van elkaar gescheiden houden. Als ik ze iets beloof als beloning krijgen ze dat ook en als ze ergens straf voor moeten hebben krijgen ze dat ook! Mmm...opvoeden is toch erg ingewikkeld soms, vind je niet? Nu heb ik zelf geen zus dus ik sta soms echt met m'n oren te klapperen en mn ogen te knipperen als ik zie hoe die meiden hier met elkaar omgaan! Maar ja; als k dan hoor dat het overal zo is stelt het me ook wel weer gerust ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Volgens mij is de gezinssituatie met negatief en positief gedrag de ideale basis voor het verdere leven.
    En mijn ervaring: goed gedrag belonen en benoemen blijft het veel beter doen dan straffen!
    En belonen kan heel goed door het alleen te benoemen! Daar 'groeit' iedereen van!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik werk nooit met plusjes en minnetjes of wat ook.
    Heb weleens met een beloningsbord met magneetjes gewerkt maar dat versloft bij mij altijd. Ik onthou dat nooit allemaal.
    Lik op stuk werkt hier het best.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hier ook geen plusjes en minnetjes, als ze het bont maken moeten ze naar boven, mogen ze nadenken..
    Een aantal maanden geleden kregen ze nog afspreekstraf, dat vonden ze echt heel erg, dan mochten ze niet afspreken met vriendjes, soms één dag, soms twee dagen. Dat werkte heel goed, was heel duidelijk.
    Verder ben ik vooral een prater, ga direct in gesprek, soms worden ze gek van me, maar ik vind het belangrijk dat ze snappen waarom iets onprettig/onaardig is..
    Belonen doe ik niet, probeer door complimentjes het postieve te benadrukken, en ben daar verder helemaal niet mee bezig.
    Leuk om te lezen hoe het er bij andere aan toe gaat!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ja, dat komt voor in elk gezin (dat ik ken dan...).
    Hier zijn ze nog klein maar sinds een tijdje is de jongste begonnen met slaan als de oudste iets doet wat niet naar zijn zin is. Soms krijgt hij 'n mep terug van de oudste. Ik vind 't best moeilijk.
    De oudste zet ik vaak even apart als hij iets doet wat echt niet kan, hij moet dan even nadenken en tot 20 tellen en daarna praten we erover. De jongste snapt er nog weinig van. Soms zet ik 'm even op de gang.
    En i.p.v. steeds benoemen wat ze niet mogen doen juist zeggen wat ze wel mogen doen: 'je kan beter rijden met die auto's i.p.v. gooien'.
    Maar soms ben ik 't zat en dan haal ik ze uit elkaar, zet ik de ene aan tafel met knutselspullen en de ander op de vloer met iets anders.
    Ik was thuis trouwens ook de oudste en vond ook altijd dat ik vaker de schuld kreeg!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ah... herkenning. Ik dacht al dat het aan mij lag ;). Of aan de aandoening van twee stuks. Het komt dus overal voor, alleen de aanpak zal wat verschillen misschien. Dat merk ik hier tenminste wel. Wat hier het beste werkt is het positieve benadrukken en bij derde (8) daarbij een beloningssysteem om het te visualiseren. Ze mag 's middags en 's avonds na het eten een magneetje plakken als het goed is gegaan. Ze kan dan iets verdienen wat van te voren afgesproken is. Dit keer is het pizza eten, een andere keer kan het stoeien met papa zijn bijv. of een rondje fietsen. Het werkte eerst maar matig, tot ik een placemat met picto's maakte waaraan ik het beloningsmagneetje toevoegde. Sindsdien werkt het als een trein! Het leuke is, dat het meteen merkbaar is aan de sfeer in huis.
    Ze krijgt dus een beloning voor goed gedrag, is het misgegaan, dan duurt het langer voor ze haar beloning krijgt. Maar doordat ze twee keer per dag een beloningsmoment heeft en ze dus direct resultaat ziet (wat gaat dat sparen ineens snel) is dat een extra stimulans voor haar om op te letten. En trots dat ze is als ze weer een magneetje mag plakken!

    Ik merk ook dat het aan elkaar zitten vooral aan tafel gebeurd. Ik kreeg de tip van onze gezinscoach eens goed naar de plaats aan tafel te kijken. We zijn flink gaan schuiven en tot nog toe lijkt dit ook te werken.

    Dan blijven er natuurlijk nog de andere situaties over waarin het echt mis gaat. In dat geval krijgen ze een time-out van 5 minuten op de bank met hun armen over elkaar. Brutaal commentaar wordt meteen bestraft met 2 minuten extra. Zo heeft er eens eentje 45 minuten moeten zitten ;D. Het is daarna ook niet meer voorgekomen.

    Van mijn man moeten ze nog wel eens strafregels schrijven (een A4tje lijntjespapier vol). Ik was er zelf wat sceptisch over, maar tot mijn grote verbazing werkte het wel!

    Overigens vind ik het wel belangrijk dat als ze iemand dwarsgezeten hebben op wat voor manier ook, ze hun excuses aanbieden en om vergeving vragen bij de ander (dit laatste las ik ergens en heb dit toegevoegd, omdat om vergeving vragen meer van je eist dan alleen maar een luchtig sorry). Dat vinden ze echt niet leuk en is dus ook een extra stimulans om het de volgende keer niet meer te doen.

    Wat ik zelf erg moeilijk vond is, dat er vaak niet duidelijk is wie er begon. Ze zeggen allemaal, zij begon, maar ik kan het vaak niet controleren. Wederom kreeg ik een tip van onze gezinscoach: dit is en blijft een discussie zonder eind, afkappen dus door de volgende regel:
    We zitten niet aan elkaar en we doen elkaar geen pijn. We lossen meningsverschillen netjes op en als het niet lukt, roep je er iemand bij.
    Gaat het toch mis dan geldt de consequetie voor datgene wat ze gedaan hebben, dus ongeacht of ze begonnen of niet. Meestal zitten de partijen dus allebei, want waar twee kijven hebben er meestal twee schuld. Meestal zeg ik, want als duidelijk is wie de schuldige op dat moment is, krijgt alleen diegene natuurlijk de straf.

    Maar om uit de negatieve spiraal te komen en te blijven werken complimentjes nog het beste vind ik. Het is voor mezelf ook veel leuker om complimentjes uit te delen dan politieagentje te spelen ;D.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Oeps... beetje lange reactie geworden ;D...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. @Ilse, hé, wat een goede tips lees ik! Bedankt! Sorry zeggen vind ik ook 'te makkelijk', bij mij moeten ze de ander een kus geven (op de zere plek of gewoon). Dat kost meestal de nodige moeite en levert vervolgens bij degene die de kus krijgt weer een glimlach op. Dus dubbel effect.
      Ik vind de oplossing van: straf voor wat je gedaan hebt wel iets om te proberen. Hier dagen ze elkaar voortdurend uit, ook met non verbaal gedrag, enorm lastig en ze zijn allebei even sterk... Ik ga het eens zo proberen.
      Aan tafel valt bij mij niet veel te schuiven ;-) Ze zitten in elk geval niet naast elkaar en met een ronde tafel heb je dan weinig keus, wat ik wel merk is dat ze elkaar altijd goed kunnen aankijken. Dat is dan weer lastig met bijbellezen, dat wordt vaak gegiechel helaas. Vaak laat ik ze dan maar goed naast me schuiven met hun stoel, zodat ze naar het plaatje kunnen kijken.
      Complimentjes blijven het goed doen, hier ook. Die houden we erin!
      Bedankt voor je reactie!

      Verwijderen

Ahh, dat vind ik nou zò leuk hè, een reactie van jou! Ps. Gebruik liever niet onze namen :-)