Liever niet onze namen noemen in je / uw reactie.

woensdag 31 augustus 2011

Dag oma! Tot gauw!

Na het overhoren van het huiswerk -wat toch weer strubbelingen opleverde- snelde ik naar de auto.
Een beetje gas op de plank, dat wil nog wel eens helpen.
Niet dat ik onvoorzichtig was, maar even blazen is best af en toe wel eens lekker ;-)
Echt heel veilig voelde ik me niet op de een of andere manier.
Zeker niet nadat zondagochtend de auto van de ouders, van degenen die moesten dopen, werd beschoten.
Mèn, ik moet er niet aan denken.
Maar al met al zat ik binnen een minuutje of 20 -schat ik- in Ridderkerk.
De aanblik van Salem geeft me altijd een beklemmend ziekenhuis-achtig gevoel.
Of het nu komt door dat bord "Rouwcentrum rechtsaf" of doordat er altijd een paar mensen een soort van eenzaam buiten zitten, ik weet 't niet.
En die gangen, brr, net een ziekenhuis.
Maar als omaatje me begroet met: "Hé, Wil, dat is leuk", dan is dat gevoel ook snel weer verdwenen.
Oma was druk in de weer.
De rollator stond er maar verloren bij.
Oma was een ander vrouwtje aan het helpen.
Best sneu, want het vrouwtje wilde iets hebben, maar zei elke keer een verkeerd woord.
En oma pakte steeds het verkeerde voorwerp en werd steeds moe(delozer)ier.
Tja, zie jij er maar eens een sjaal uit te halen als ze vragen om een servet en een zakdoek.
Ik heb wel het idee dat ze een beetje haar draai heeft gevonden.
Na een beetje babbelen en koffie wilde oma wel richting bed.
't Was weer gezellig.
Blij dat ik weer geweest was.
Ze zwaaide me uit bij de gang en ik riep: "Dag oma! Tot gauw!"
Mijn hakken klikken op de gehorige vloer.
Ik klikklak weg naar de gewone wereld en ben dankbaar dat ik nog weg kan.

8 opmerkingen:

  1. Ach..ja het geeft ook een beetje een troosteloos gevoel. Als ze het dan naar hun zin hebben is dat alleen maar heel fijn! Maar als je nou nog een keer langer weg kan kom je dan een bakkie doen?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi beschreven, zo voelt het wel ja...kan ik me inleven, al heb ik in geen 17 jr een oma meer..
    Gr. Annelies

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mmm dat is wel jammer dat je dat gevoel erbij krijgt. Ik vind dat het niet zo zou moeten zijn... Fijn dat je oma zich op haar plekje voelt. Het lijkt me een hele stap om als je op leeftijd bent nog te verkassen na een klein kamertje.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Janneke, ik bedoel daarmee: oma komt daar waarschijnlijk niet meer uit, gaat zelden nog weg. Heeft geen eigen thuis meer.
    Ik zou me zo opgesloten en eenzaam voelen. Maar misschien is dat niet wat zij voelt.
    En dan ben ik blij dat ik nog overal heen kan. Hoewel ik besef dat ze het daar goed heeft en goed verzorgd wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi geschreven .. en best herkenbaar dat gevoel. Mijn oma heeft ook in een verzorgingshuis gezeten, altijd weer blij dat ik na het bezoek weer weg kon ..

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik doelde meer op dat je schrijft dat het net een ziekenhuis is. Dat vind ik jammer. Ook woon-en zorg centra's kunnen er gezellig en warm uitzien. Ik hoop dat je oma haar draai daar kan vinden en dat ze het naar haar zin zal hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Janneke, wat dat betreft is Salem erg gezellg hoor, mooi en schoon ook. Dat moet gezegd worden. Alleen de gangen zijn net een ziekenhuis :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hé lieve dochter bedankt he dat je ging , 'k was er super blij mee en oma zeker ook... dikke knuffel mam

    BeantwoordenVerwijderen

Ahh, dat vind ik nou zò leuk hè, een reactie van jou! Ps. Gebruik liever niet onze namen :-)